Saturday, September 11, 2010

ESKİ BASKI

Dün vardı o zaman.
Sakin sahil yeşilliğimde bulutların özgürlüğü kıskanılırdı.
İstanbul kanatlarımın altındaydı.
Her bir adım için yolları açık, her bir yüzü bana tanıdık
Eskiden gördüklerime dair şimdi imkansız dokunuşlar kaldı.
Durakladım bir süre caddelerinde
Dönüp sordum kendime, şehrime bu gürültü niye?
Bugünüm dünden ne kadar çalıntı geleceğime?
Bana sıcak bir aileyken en köhne sokakların bile
Şimdi her bir pencerende oluşan benzer yıkımlar.
Onarılması çabasız aynı zoraki binalar
Hep başka bir yüksekliğe karşılık yapıldı.
Geçmişe özlem duyan kaç kişi kaldı?
Kulelerin koridorlarında minik gölgeler koştururken
Parklarda oynayan küçükleri kaç kişi hatırladı?
Duvarlar, evler mahalle kokusuna tezatken,
Gökyüzü gölgelerle aynı renge boyanıp
Temelimden yükseldiğim kadar güneş bana uzak kaldı.
Mevsimler, sokaktan ayrı duvarlara kardeş yaşandı.
Bugün bana İstanbul kanatlarımın üstünde kalan bir yabancı
Gelecekse yüzlerimizi gülümsetebilecek
Bir hediye olarak kollarımıza aşılandı.


Zeynep A./2010 Şubat


Kasım 2010 Şiir Akademisi kitabında.

No comments: