Monday, January 25, 2010

SUSTUM

Bugün bulunduğum sokakları terkettim.
Tüm benliğimi sırt çantama koydum, yürümeye başladım.
Sokakta bana eşlik eden hatıralarım gölge gölge
Hiç telafisi yok geçmişin omzuma yaslandı bir de arsızca.
Uzun zamandır bu dünya şaşırtamadı beni.
Sevgimiz tükendi, intikamda bitti, vedalaşalım hadi!
Ben zaten bugün kendimi de tükettim ki
Gözyaşları yok bu sefer utançta yok.
Teselli klavuzlarına da ihtiyacım kalmayarak,
Kışkırtıcı bir gitme isteği var sadece
Kurtar diye yalvaran bir seste yok artık sahnede
Perde kapansın diyeceğim ama aslında oyun hiç başlamadı.
Koridorlar sessiz, insanlardan yitik
Gölgeler sadece binalara ait!
İnandığım her cümle dağıldı.
Şimdi kelimeler tek başlarına afalladı.
İstenilen cümlelere aslında hiç ulaşılmadı.
Bana ilettiği tek mesaj yalnızlık temalı.
Duymak, görmekten yoksun bırakılarak
Uyandığımda yaptığım tek hareket
Dünyaya kulaklarımı tıkamaktı.


Zeynep A. /2008

No comments: